زبانحال امام جواد علیه‌السلام قبل از شهادت
هر دم هـزار نـوبت جان از بدن برآید تا آه سیـنه ســوزى از قـلـب من برآید بس كوه غصه بُردم بس خون دل كه خوردم گویى كه از لبم خون جاى سخن برآید از بس كه یار قاتل سوزم نهفته در دل تـرسم كه جاى آهـم دود از دهن برآید دیگر نمانده هیچم تا كى به خود بپیچم اى مرگ همتى كن تا جان ز تن برآید امروز بین حجـره فــردا كـنـار كوچه آواى غـربـت مـن از ایـن بـدن بـرآیـد نیكوست زهر دشمن در راه دوست از من هم سـوخـتن به آتش هم سـاختن بـرآید ازبس كه رفتم از تاب از بس تنم شده آب بر من صداى فـریـاد از پـیـرهن برآید نَبوَد عجب كه بر من هنگام دفن این تن خون در لحد بجوشد سوز از كفن برآید جان سوز شعر میثم خیزد ز دل دمادم مـانـند نـالـه اى كـز بیت الحـزن بـرآید |